پيشگفتار:
با سلام، در ادامه سلسله مقالات مربوط به موضوع معماری داخلی، دکوراسیون، طراحی و دیزاین داخلی امروز هم بر آن هستیم تا برایتان در مورد بخش دیگری از دانش معماری و نیز هنر طراحی داخلی صحبت کنیم. موضوع امروزمان در ابتدا در ارتباط با سبک شناسی در معماری داخلی است. سپس و البته در مقاله ای دیگر، به صورت جداگانه درخصوص سبک شناسی و انواع سبک های رایج در هنر طراحی داخلی برایتان صحبت خواهیم کرد. پس با ما تا انتهای مقاله همراه باشید.
موضوع: سبک شناسی در معماری داخلی
در نگاه اول شاید سبک ها تنها بعنوان نمادی از هویت فرهنگی در معماری ابنیه و بناهای یک کشور و ملت به شمار رود که معمولا” بر لایه و پوسته بیرونی ساختمان نمود پیدا می کند، لیکن این سبک ها ما را به دوره ای از تاریخ سرزمینمان از دوره های هخامنشیان تا به امروز، شرایط و موقعیت های اقلیمی خاص هر دوره و یا منطقه همانند مناطق ساحلی، جنگلی، کوهستانی و یا گرم و خشک بیابانی و … می برند که هر کدام نیز توانسته اند بیانگر شیوه خاصی در هنر و علم معماری باشند و تبدیل به یک الگوی خاص در این زمینه شوند. به طور عامیانه تر و واضح تر اگر بخواهیم بیان کنیم باید بگوییم که پوششی که هر فرد برای خود انتخاب میکند لزوما” بیانگر تمام خصلت ها و ویژگیهای شخصیتی وی نمی باشد بلکه افکار و عقاید و اعتقادات اوست که تاثیرات اساسی بر رفتار و کردار و شخصیت وی خواهد گذاشت. بر همین اساس میتوان اینگونه نتیجه گرفت که فضای داخلی معماری در هر سبکی، بیانگر روحیات و علایق شخصی است که در پوشش کلی مشهود و روشن نمی باشد. درست مانند رنگ ها، طعم ها و مزه ها که بیانگر خاص بودن یک ماده در ذهن انسان می باشد. به همین دلیل است که میگوییم سبک های معماری داخلی متنوعی وجود دارند که میتوانند به حس و احساس ما کمک نمایند. در برخی از سبک ها بیشتر از مفاهیم سادگی و حداقلی اجزا استفاده می شود و بر عکس آن، در برخی سبک های دیگر حس تنوع طلبی و تغییرات هیجانی و شلوغ بودن فضا بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. آنچه که باعث پایدار بودن یک سبک معماری داخلی در طول قرون متمادی می گردد، اصیل و شالوده دار بودن شاخصه ها و مولفه های تشکیل دهنده آن سبک می باشد. درک این موضوع، از احساسات درونی هر فرد بسته به محیط پیرامونش نشات گرفته و تیم طراح نیز با درک این مبانی و استفاده از الزامات روانشناختی، نسبت به انتخاب نوع سبک مورد نظر و مورد تایید مخاطب اقدام مینماید.
فاکتورهای مهم در انتخاب نوع سبک:
بر همین اساس مواردی را که میتواند در انتخاب یک سبک خاص در معماری داخلی توسط تیم طراح تاثیرگذار باشد را به شرح ذیل میتوان عنوان کرد:
- شناخت و درک نیازها و خواسته های کارفرما براساس نوع و کاربری معماری
- درک و شناخت صحیح از انتخاب تجهیزات آماده و سایر تجهیزات مورد نیاز کارگاهی
- توجه ویژه به نیازهای اولیه ” کالبد هندسی فضا” و همچنین نیازهای ثانویه “چیدمان فضایی”
- فراهم و آماده بودن تجهیزات و فاکتورهای پر کننده فضا و محیطی ( با توجه به محدودیت های مربوط به مکان و نیز هزینه های مالی )
- مشخص بودن روند اجرا و تبعیت از فرایند شکل گیری سبک انتخابی معماری
- توجه خاص و ویژه به گروه سنی مخاطبین و استفاده کنندگان اصلی از محیط
- اقدام موثر در معرفی صحیح سبک معماری مورد نظر به کارفرما به کمک و استفاده از ابزار لازم مانند تصویر سازی های سه بعدی پیش از شروع کار
- شناخت و درک صحیح از روانشناسی رنگ و نور و استفاده مناسب و بهینه از آن در سبک معماری انتخاب شده
دو نوع اصلی و متمایز سبک ها در معماری داخلی:
خب، تا اینجای گفتار، تا حدودی از سبک شناسی و الزامات تعیین سبک برایتان صحبت کردیم. حال میخواهیم بگوییم که در حالت کلی، در معماری داخلی چند نوع سبک اصلی وجود دارد. دو گونه سبک معماری متمایز از هم وجود دارند که عبارتند از سبک های کلاسیک و سبک های نوین یا جدید
- معرفی سبک های کلاسیک: این نوع از سبک ها شامل سبکهایی اصیل و با قدمت زیاد که متعلق به کشورهای متمدن و قدیمی همچون ایران، هند، مصر، انگلیس، ژاپن ، یونان و … می باشد گفته می شود. در سبک های کلاسیک الگوها، شاخصه ها و ویژگیهای معماری بومی آن سرزمین نمود روشن و اصلی دارد. این سبک ها با قدمتی بیش از هزار سال، در طول قرون و هزاره های متمادی به رشد و تکامل و هویت تعریف شده ای دست یافته اند و صاحب تعاریف و ویژگیهای مشخصی در حوزه های رنگ، نور، ابعاد فضا، عناصر و اجزاء ساخت بنا و … می باشند.
- سبک های نوین یا جدید: این نوع سبک ها را بعنوان سبک های مدرن نیز گاهی نام می برند. همانطور که میدانیم ریشه کلمه مدرن از واژه لاتین “مودو” بوده و در زبان یونانی به معنای “همین اواخر” و “به تازگی” است. ولی باید حواسمان جمع باشد که یک وقت این سبک را با سبک مدرنیسم که حاصل رشد صنعت در دوران صنعتی و البته ادامه یافته تا دوران معاصر می باشد اشتباه نگیریم.عموما” سبک های نوین به برخی سبک های مربوط به دهه ها و سده های اخیر و معاصر گفته می شود که در سطح جهانی و در دوره های زمانی نزدیک به هم در بسیاری از نقاط دنیا گسترش یافته و مرزهای جغرافیایی میان کشورها را در هم شکسته و از بین برده است. از نمونه ها و زیر مجموعه های بارز و شاخص این نوع سبک میتوان به سبک های دوره مدرنیسم و پست مدرنیسم و یا برخی سبک های شکل گرفته طی دهه های اخیر همانند بیونیک، فولدینگ، پارامتریک و … اشاره کرد.
تفاوت های عمده و مهم میان سبک های نوین و کلاسیک در معماری داخلی:
سبک های کلاسیک متعلق به یک منطقه یا کشور، به دلیل پیوند عمیق و نیز محبوبیتی که نزد اهالی و ساکنان آن منطقه دارند از ماهیت و هویت کاملتری نسبت به سبک های نوین خلق شده در دهه ها و سده های معاصر دارند. سبک های کلاسیک نسبت به سبک های نوین دارای تفاوت هایی در زمینه های فرم و ساختار بیرونی، فضای درونی، پلان و مبلمان، ساختار و سازماندهی فضایی، رنگ، نمادهای مذهبی اعتقادی و مقدس و غیره دارند. علیرغم اینکه این سبک ها همانند سبک های نوین در سرتاسر دنیا گسترش نیافته اند و محدود به یک کشور یا منطقه جغرافیایی مانده اند، لیکن توانسته اند به خوبی تاثیرات ژرف و عمیقی بر سبک های نوین بگذارند ( بعنوان مثال تاثیرگزاری سبک ژاپنی بر سبک مینیمال ) و البته همچنان مخاطبان معدود و خاص خود را در دیگر نقاط جهان دارا می باشند. بر خلاف سبک های کلاسیک، بسیاری از سبک های نوین ایجاد شده در دهه های اخیر، هیچ گونه ماهیت و هویت تعریف شده و شناخته شده ای ندارند و فقط ارایه دهنده الگوهای ناقص و تکامل نیافته ای جهت انجام طراحی های داخلی به معماران و کاربران شده اند. یک سبک معماری به طور استاندارد می بایست ارایه دهنده اطلاعات و ویژگیهای مربوطه در حوزه محیط، بنا و کلیات فضا از خارج به داخل، تمامی اجزا و قسمت های تشکیل دهنده بخشهای داخلی ساختمان، و همچنین راهکارها و اصول پذیرفته شده راهبردی به معماران باشد.
نکته پایانی در اینخصوص این که سبکهای کلاسیک معاصر، عموما” حالتهای پست مدرنیستی و به نوعی ترکیبی با دیگر سبکهای موجود پیدا کرده اند به گونه ای که مطابق با سلایق ، نیازها و خواسته های کاربران عصر حاضر تغییر شکل پیدا کرده و با بهره گیری و استفاده از ابزار، لوازم، مصالح و فن آوریهای جدید، به هیچ وجه نمیتوان آنها را کپی خالصی از الگوهای قدیمی به حساب آورد.
معرفی انواع سبک ها ( Style) در معماری داخلی:
سبک شناسی یکی از اصول اساسی و مقدمات تاثیرگذار در دانش معماری است که قادر است چه به صورت خودآگاه و چه به صورت ناخودآگاه بسیاری از مسایل و مشکلات بوجود آمده در مسیر طراحی ساختمان و بنا را مرتفع نموده و روند تشکیل و بوجود آمدن آثار را دگرگون سازد. حال تصمیم داریم با توجه به فراوانی و گستردگی انوع سبک های موجود در عرصه معماری داخلی در سراسر دنیا، صرفا” انواع مختلف سبک های موجود در معماری داخلی که بیشتر از سایر سبک ها، شناخته شده تر و کاربردی تر هستند را خدمتتان معرفی و نیز مختصری درخصوص ویژگیهای هر کدام شرح دهیم.
- سبک مینیمال (Minimal Style): از نام این سبک به خوبی محتوای آن استنباط می گردد. واژه مینیمال کلمه ای لاتین و به معنی حداقل و کمیت می باشد. پس همانطور که از نام این سبک بر می آید استفاده و بهره بردن از حداقل ها در ساده ترین حالت خود است. نام دیگر این شیوه معماری ساده گرایی می باشد. روش مینیمال در طراحی داخلی و معماری تبدیل به یکی از معروفترین روشها و انواع سبک ها گشته است. مطابق شعار طرفداران این سبک، هر چه عناصر محدودتر و ساده تر باشد، تمرکز فرد در آن فضا بیشتر خواهد بود و همین باعث حذف موضوعات حاشیه ای و غیر ضروری از ذهن مخاطب می گردد.
هدف معمار از طراحی بنا بر پایه این سبک، تکرار اثر در بعد زمان می باشد. یعنی در این سبک معماری، توجهی به مد نمیشود ولی در عین حال، کار می بایست زیبا و مورد پسند باشد. به دلیل پایین بودن میزان استفاده از عناصر تشکیل دهنده در فضاهای مورد کار ( که از ویژگیهای اصلی این سبک می باشد ) طرح و ایده اولیه ای که در ذهن شخص نقش بسته، با نتیجه نهایی کار مطابقت و همخوانی زیادی خواهد داشت. از دیگر مشخصات این سبک ساده بودن اشکال هندسی و استفاده حداقلی از مواد و متریال ( فقط در حد ضرورت ) می باشد.
شاخصه ها و ویژگیهای سبک مینیمال در معماری داخلی:
- بیشترین استفاده از اشکال هندسی نسبت به سایر سبک ها( بیشترین استفاده از اشکال هندسی مربع و مستطیل است )
- بیشترین استفاده از شیشه و فلز بعنوان مواد و مصالح اصلی ( متریال غالب )
- بهره بردن از رنگ های خنثی و یا استفاده از فضاهای بی رنگ در معماری
- بهره گیری از نور مناسب طبیعی ( حدالامکان روشنایی محیط و فضا از نور طبیعی تامین میگردد )
- به کار گیری مبلمان های کم ارتفاع و نزدیک به کف بنا
- استفاده از المان های اصلی مانند دیوارها و ستونهای بدون روکش گچ در فضا ( دیوارها و ستونهای آجری و سیمانی یا فلزی )
- استفاده از اکسسوری های کم مانند مبلمان کم ولی با کیفیت بالا ( خلوت بودن فضا اهمیت بالایی دارد )
- استفاده فراوان از رنگ آبی و تشدید سردی فضا به این طریق ( تلاش در جهت القای حس آرامش و خونسردی به کاربران از این طریق )
- استفاده حداقلی از رنگ ها در ترکیب با مصالح ( طبیعی بودن رنگ های در و دیوار و سقف ها )
- استفاده از حفره های ساده و بی آرایش در ساخت بنا
- سبک شهری (Urban Style): سبک شهری در معماری داخلی بر گرفته از نوع زندگی شهری در خانه های کوچک و آپارتمانی است که گویی بعد از یک روز کاری خسته کننده اینگونه به استقبال ساکنانش میرود. از مشخصات اصلی این شیوه، کم بودن تزیینات است و همین کمک میکند تا معماری بنا ظاهری صنعتی داشته باشد. این شیوه و سبک معماری به شدت کاربردی بوده و کمک میکند تا بتوان در واحد های کوچک آپارتمانی به خوبی و راحتی زیست. به شکلی که هر متر مربع از فضای داخل خانه کاربردی بوده و هیچ فضای بدون استفاده ای وجود نخواهد داشت. یکی از مهمترین شاخصه های سبک معماری شهری، وجود فضاهای چندکاره است که میتوان از آنها با کارکردی دوگانه بهره برد.
ویژگیهاو شاخصه های مهم سبک شهری در معماری داخلی:
- کاربردی کردن تمام فضاهای موجود در بنا به دلیل محدود بودن فضای داخلی ساختمان
- بهره بردن از مبلمان های ساده ( بدون حاشیه و طرح های پیچیده )
- بهره بردن از مبلمان های تختخواب شو و نیز تخت خواب های دیواری و کم جا
- بهره بردن از مواد و متریالهای مانند فلزات خام( مثل استیل )
- بالا بردن و افزایش ارتفاع سقف و بوجود آوردن طبقات کوچک در یک فضا
- ترکیب نمودن فضاها ( مانند بوجود آوردن فضای اداری و مسکونی در یک بنا )
- تبدیل آشپرخانه های سنتی و بسته و نیز اوپن به آشپزخانه های جزیره ای به جهت افزایش فضای آشپزخانه و همچنین اتاق های همجوار آن مثل پذیرایی
- استفاده از نور و روشنایی مصنوعی در تمام فضای بنا ( کوچک بودن فضا، کوچک بودن پنجره ها را و البته نصب پرده بر روی آنها را در پی دارد و همین موضوع سبب گشته نور طبیعی کافی وارد فضا نشود. لذا روشنایی محیز می بایست از طریق نورهای مصنوعی تامین کردد. )
- سبک مدرن (Modern Style ): بر خلاف سبک کلاسیک که کاملا” وابسته به گذشته ها و دارای قدمت و سابقه بسیار است، سبک مدرن بسیار امروزی و جدید بوده و دارای قواعد و قوانین خاص خود است. این شیوه در معماری امروز دارای طرفداران بسیار بوده و یکی از پر کاربرد ترین سبک ها در دنیا می باشد. بدون شک تا به امروز بارها شعار مهم ” هرچه کمتر، بهتر” را شنیده و یا دیده اید.این شعار در واقع شعار طرفداران این سبک از معماری میباشد. طبق اعتقاد این گروه هیچ فضایی در ساختمان نباید بدون استفاده باشد و به همین خاطر از به کار بردن و استفاده از وسایل مازاد و غیر ضروری می بایست اجتناب کرد تا بتوان عملکرد فضا و محیط را به شدت افزایش داد. عملکرد گرا بودن از شاخصه های مهم سبک مدرن می باشد. درخصوص مبلمان مورد استفاده در سبک مدرن نیز باید گفت که بیشتر از مبلمان و اکسسوری هایی که سادگی در فرم و کارایی مناسب و راحت برای کاربر داشته باشند استفاده می گردد. به لحاظ ظاهری هم این مبلمان نباید دارای خطوط پیچیده و نا منظم باشد و می بایست از خطوط صاف با شکل های منظم تشکیل شده باشد. به همین دلیل میتوان گفت که تا حدودی شباهت هایی بین این سبک و سبک معماری مینیمال وجود دارد.
ویژگیها و شاخصه های مهم سبک معماری مدرن:
- توجه فراوان به موضوع عملکرد گرا بودن فضا و اجتناب از تزیینات زیاد
- بهره بردن از خطوط هندسی ساده در طراحی فرم های فضای داخلی و خارجی
- بهره بردن از رنگ های ساده و خنثی و نیز عدم استفاده از ترکیب های رنگی با تنوع بالا
- بهره بردن از مواد ومتریال براق و درخشان ( فلز، چوب های صنعتی و پلاستیک )
- بیشترین استفاده و بهره برداری از نور طبیعی همراه با ایجاد تغییرات در شکل و اندازه پنجره ها
- حذف تزیینات مازاد
- سبک معاصر (Contemporary Style ): همانگونه که از معنی واژه معاصر بر می آید، سبک معاصر نیز به معنای طراحی و معماری براساس عصر حاضر می باشد. آنچه که واضح است در این سبک از روش ها و سنت های گذشته دوری شده و خود دارای قوانین و قواعد مخصوص می باشد.در روش معاصر، بیشتر سعی شده بر روی اشیاء و وسایل موجود در فضا کار شود و همچنین دیوارها و ستون ها و سقف ها نیز از خطوط و رنگ های ساده تر برخوردار شوند.در این طراحی، از رنگ های خنثی بیشتر استفاده می شود. حتی ممکن است از رنگ های سفید، مشکی نیز بعنوان رنگ های اصلی بهره برد. رنگ مشکی معمولا” برای پس زمینه ها استفاده میشود و به همین خاطر است که این رنگ نماد سبک معاصر در معماری شناخته میشود. استفاده از رنگ ها و ترکیب رنگ ها در سبک معماری معاصر به این گونه است که اگر از رنگهای خنثی و تیره در پس زمینه کار استفاد شود، حتما بایستی برای بخشهای بعدی کار مانند لوازم جانبی و نیز دیگر عناصر چیدمان از رنگ های روشن استفاده گردد. البته برعکس این حالت را هم مجاز هستیم تا به کار بریم. اینگونه میتوانیم شاهد ایجاد فضایی جذاب همراه با زیباییهای بصری در فضا، در پایان کار باشیم.
شاخصه ها و ویژگیهای مهم سبک معاصر در معماری داخلی:
- بهره بردن از رنگ های خنثی و نیز سفید و مشکی در پس زمینه کارها
- بهره بردن از اشیاء و وسایل دیگر با رنگهای متنوع
- ساختن بناهایی با سقف های بلند و پنجره های بزرگ برای دریافت هرچه بیشتر و فراوان تر نور طبیعی
- به کار بردن مبلمان و اکسسوری های ساده با رنگ های تیره و خنثی
- عدم به کارگیری از مواد و متریال طرحدار در استفاده از وسایل و اشیاء
- بهره گیری از کفپوشهای ساده به جای فرش یا موکت
- درخصوص تزیینات هم در این سبک تلاش شده به میزانی که لازم باشد مورد استفاده قرار گیرد و در این زمینه افراط نشود.
- سبک صنعتی در معماری (Industrial Style ): در میان سبک های مختلف موجود در معماری داخلی سبک صنعتی یکی از متفاوت ترین سبک ها است. در این نوع سبک اصلا” توجهی به وسایل لوکس و لاکچری، پر زرق و برق و تزیینات زیاد نمی شود. بالعکس در این سبک کاملا” به جذابیت در دل سادگی و طراحی بدون هر گونه تجمل گرایی و زرق و برقی پرداخته می شود.
هر چیزی که در سایر سبک های معماری سعی در پنهان کردن و مخفی نگه داشتنش شود، در سبک صنعتی به دنبال استفاده از آن و آشکار نمودن و جلوه دادنش هستند. مثل دیوارهای آجری، ستون های ساده و بدون پوشش. دقیقا” طراحی صنعتی اینگونه است که تمام عناصر معماری را مقابل چشم مخاطب به نمایش گذاشته و واقعی ترین حس از زندگی را به وی القا می کند.مطابق قانون اصلی این سبک، مبلمان تا حد امکان باید محدود و از عناصر صنعتی در فضا استفاده گردد.
درخصوص رنگ های مورد استفاده در این سبک، اغلب از رنگهای خنثی و تیره استفاده می گردد مانند رنگ های مشکی، قهوه ای و طیف رنگهای طوسی. یکی از جدابیتهای بصری در سبک صنعتی جلوه نمایی برخی عناصر همانند لوله کشی ها، سیم کشی ها، قاب عکس ها، گلدان ها و اکسسوری ها، هواکش ها و کانال ها و پیچ و مهره ها و… مقابل چشم مخاطب است که تبدیل به یکی از جذابیت های خاص این سبک شده است. تمامی عناصر به کار رفته در این سبک معماری الگو گرفته شده از فضای داخلی کارگاهها و کارخانه ها و دیگر مراکز صنعتی هستند.
ویژگیها و شاخصه های مهم سبک معماری صنعتی:
- استفاده حداقلی از مبلمان
- بهره بردن از مبلمان و اکسسوری به صورت محدود و البته با خطوط ظاهری صاف و شکسته و رنگ های تیره و خنثی
- غالب بودن رنگهای تیره ( به دلیل اقتباس از فضای واحد های صنعتی )
- بهره بردن از وسایل و تجهیزات فلزی، چوبی و پلاستیکی
- فضاهای معماری و ابنیه دارای سقف های بلند
- عدم ترمیم و بازسازی تجهیزات معماری آسیب دیده و استفاده از همان ها در طراحی بنا( مثل فلزات زنگ زده و یا دیوارهای نم داده و رسوب کرده )
- بهره بردن از نورهای مصنوعی
- سبک معماری پست مدرن ( Postmodern Style):این سبک در واقع حاصل ترکیب و تلفیق دو سبک کلاسیک و مدرن می باشد. در این نوع پست، آنچه مهم است محدود کردن سادگی و فضای سرد حاکم بر پست مدرن است و بدین شکل خود تبدیل به یک طراحی سمبلیک و جذاب و خوشایند شده است.در سبک پست مدرن،دیگر اثری از رنگ های سرد و بی جان نیست و برعکس آن، تلاش شده تا از تنوع بالایی از رنگهای گرم استفاده گردد. در این سبک و برخلاف سبکهای قبلی، تاکید فراوانی به استفاده از مبلمان شیک و مجلسی و پر زرق و برق شده و بدین ترتیب طراحان این سبک میکوشند تا با اضافه کردن رنگهای متنوع، الگوها و اکسسوری های جذاب، انسان امروزی را از روزمرگی جدا و جلوه های بصری جذاب مقابل چشمانش قرار دهند.
یکی از قوانین و اصول و استانداردهای موجود در سبک پست مدرن، به کار بردن رنگهای درخشان و زنده است. در واقع کسانی که در طراحی های خود از رنگهایی همچون: قرمز، زرد، نارنجی و سبز استفاده می کنند، یک قدم به ایجاد دکوراسیون داخلی مطابق با سبک پست مدرن نزدیک شده اند.
ویژگیها و شاخصه های سبک پست مدرن:
- استفاده فراوان از رنگهای گرم و درخشان
- استفاده از تزیینات در عمق کم و عدم واقعیت بخشی به آنها
- عدم استفاده از اصل تقارن در چیدمان مبلمان ( یعنی در این سبک از مبلمانهایی استفاده می شود که هیچ شباهتی به هم ندارند )
- تاکید بر بهره بردن از الگوها و نقوش هندسی
- بهره بردن از تجهیزات و اکسسوری هایی که فاقد هر گونه شباهت به یکدیگر هستند.
- سبک نئو کلاسیک یا کلاسیک جدید (Neoclassical Style): این نوع از سبک های طراحی از نوع سبک های نسبتا” شلوغ ولی از نوع مدرن است. در واقع میتوان اینگونه نیز گفت که سبک نئو کلاسک ترکیبی از دو نوع سبک مدرن و کلاسیک در معماری داخلی می باشد. در این سبک تلاش میشود که تمامی الگوهای مدرن تنها بر روی کف و مبلمان اعمال شده و الگوهای متعلق به سبک کلاسیک نیز تنها بر روی دیوارها و سقف ها پیاده شود. بر خلاف سبک پست مدرن، در سبک نئو کلاسیک تمامی رنگ های استفاده شده علی الخصوص رنگ های مربوط به دیوارها، همگی خنثی و تک رنگ و نیز مات هستند. بیشترین طیف رنگهای مورد استفاده در این سبک مربوط به رنگهایی همچون خاکستری، سفید، طوسی و بژ هستند. البته به اقتضای فضا و محیط ممکن است گاهی اوقات از رنگهای تیره و تک رنگ هم استفاده گردد.
شاخصه ها و ویژگیهای سبک نئوکلاسیک در معماری داخلی:
- طراحی بنا و ساختمان براساس دیوارها و سقف بلند
- بهره بردن از طیف رنگهای مات و خنثی در ایجاد عناصر سقف و دیوار
- بهره بردن از مواد درجه یک، ممتاز و مدرن برای کف بنا ( همچون پارکت ها و لمینت ها )
- درخصوص مبلمانها، در این سبک تاکید بر استفاده از مبلمان های کاملا” مدرن با خطوط صاف و بدون هیچ گونه حاشیه و اضافاتی در طرح و رنگ
- جهت دریافت بیشترین حد از نور طبیعی، در این سبک از پنجره های بلند و بزرگ استفاده می گردد.
- تلاش در راستای ایجاد قرینگی میان الگوهای دیوار و مبلمان
- سبک کلاسیک در معماری داخلی (Classic Style): آیا میدانستید در میان تمام سبک های موجود معماری، جذابترین و پر طرفدارترین آنها همین سبک کلاسیک است؟ به طور خلاصه اگر بخواهیم این سبک را تعریف کنیم باید بگوییم که سبک کلاسیک سبکی بر پایه و اصل ثبات و تعادل در استفاده از هر چیزی است. در این شیوه همه چیز از مبلمان و اکسسوری گرفته تا سایر متریالها و حتی طرز قرار گیری آنها، باید تا حد امکان طبیعی و اصیل باشد. در سبک کلاسیک به جزییات کار و طراحی بسیار توجه می شود. به دلیل همین توجه بالا به جزییات است که نحوه استفاده از ابزار و وسایل اهمیت بسیار پیدا می کند. نکته بعدی در این سبک، انتخاب متریال هایی با کیفیت بالا و عمر زیاد است. متریالهایی مثل: پارکت، کف پوش، دیوار پوش ها و …
در این سبک هدف رسیدن به تجمل گرایی و اشرافی گری در فضای محیط است. دقیقا” به همین خاطر است که می بایست از هر چیز و هر وسیله ای بهترین های آن انتخاب و به کار گرفته شود. درخصوص رنگ های مورد استفاده در این سبک هم باید خدمتتان عرض کنم که بیشتر از طیف رنگهای روشن و با کنتراست پایین بهره برده میشود. مانند رنگهای: طلایی، بژ، کرم، صدفی، خاکستری، سفید و نقره ای . دقیقا” رنگهایی که دیدن آنها به انسان القا کننده حس ظرافت و گرمی است.
ویژگیها و شاخصه های مهم سبک کلاسیک:
- بهره بردن از مواد و متریال کاملا” طبیعی و با کیفیت و عمر بالا
- عدم تمایل به ایجاد ظاهر سازی های سطحی در فضا
- تاکید بر استفاده از کاغذ دیواری و دیگر دیوار پوش های پارچه ای با نقوش کلاسیک
- استفاده فراوان از گچ بری های دور تا دور سقف ها و رنگ آمیزی آنها
- تمایل فراوان به استفاده از پارکت ها و کف پوش های چوبی
- تمایل و البته تاکید فراوان به استفاده از مبلمان چوبی با طرح و نقش های کلاسیک
خب دوستان همراه، امیدوارم که از مطالب ارایه شده در مقاله امروز راضی و خرسند بوده باشید. در این مقاله تلاش کردیم تا بتوانیم صفر تا صد سبک شناسی در معماری داخلی را برایتان شرح و توضیح دهیم و انشالله که توانسته باشیم با اطلاعات داده شده پنجره ای رو به دانش و هنر زیبای معماری به رویتان گشوده باشیم. به دلیل طولانی شدن مقاله حاضر، تصمیم گرفتیم تا موضوع سبک شناسی در طراحی و دیزاین داخلی را به مقاله ای دیگر موکول نماییم. چنانچه در مقالات بعدی هم همراهمان باشید برایتان درخصوص سبک شناسی در طراحی و دکوراسیون داخلی صحبت خواهیم کرد.
